Język HTML przewiduje dwa podstawowe modele wyświetlania treści znaczników:

1. w bloku - podczas wyświetlania bloku w przeglądarce, automatycznie dodawane są znaki końca linii (linijki przerwy) przed oraz po takim bloku tak, że każdy taki element jest wyświetlany w nowej linii. Generalnie element blokowy może zawierać wewnątrz siebie zwykły tekst, jak również inne elementy blokowe. Został on pomyślany do tworzenia obszerniejszych struktur niż elementy wyświetlane w linii. Wyjątkiem od tej reguły jest akapit, który mimo że stanowi element blokowy, nie może zawierać w sobie dodatkowych bloków - w tym innych akapitów.
2. w linii - elementy takie są wyświetlane normalnie, tzn. bez dodawania dodatkowych interlinii przed i po (tak jak zwykły tekst). Dwa takie elementy mogą znajdować się w jednej linii - obok siebie. Nie mogą one zawierać w sobie elementów blokowych, ale mogą inne elementy wyświetlane w linii oraz zwykły tekst.

Najczęściej można jednak odgadnąć to intuicyjnie, np. wydaje się logiczne, że tekst pogrubiony musi być wyświetlany w linii, ponieważ gdyby tak nie było, nie można by pogrubić za jednym razem dwóch oddzielnych wyrazów, znajdujących się w tym samym wierszu tekstu, gdyż wtedy wiersz zostałby przełamany na dwie osobne linijki.

PRZYKŁAD:

To jest zwykły tekst

To jest zwykły tekst

To jest zwykły tekst

To jest akapit (blok z interlinią - podobnie jak tytuł)

To jest zwykły tekst

To jest zwykły tekst To jest element wyświetlany w linii To jest zwykły tekst